ضیاءآباد یکی از شهرهای استان قزوین می‌باشد که در فاصلة ۶۰ کیلومتری جنوب غربی این استان واقع شده و جمعیت آن بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ مرکز آمار ایران بالغ بر ۲۱۴۹۹ می‌باشد. زبان اصلی مردم این شهر ترکی آذربایجانی می‌باشد.

آثار تاریخی

از آثار تاریخی شهر ضیاءآباد می‌توان به امامزاده ولی به شماره ثبت ۲۶۲۱مربوط به دوران صفویه و امامزاده کمال به شماره ثبت ۳۳۱۶ متعلق به دوران تیموری در قرن ۹ قمری اشاره نمود.

حمام تاریخی پیر نیز یکی از آثار تاریخی می‌باشد

قیزقلعه نیز یکی از آثار تاریخی در فاصله ۱۵ کیلومتری ضیاءاباد است. متعلق به دوران قبل از ساسانیان.

سوغاتی از سوغاتی‌های ویژهٔ این شهر می‌توان به انگور، گردو، کشمش و شیرهٔ انگور اشاره نمود، گرچه محصولات لبنی آن نیز قابل توجه می‌باشد گفتنی است این شهر در اولین تقسیمات سیاسی کشوردرسال ۱۳۱۶دارای بخشداری شدواز کهن‌ترین بخش‌ها وشهرهای استان قزوین میباشد.

منابع

ویژگی ها:خاک حاصلخیزمناسب کشاورزی ووجودمعدن سنگ اورنه دراین بخش که مناسب برای ساخت شیشه‌های سکوریتی میباشد ومعدن شاکین وغارروستای شاکین درفاصلهٔ ۶کیلومتری این شهرووجود کوچه باغ‌ها و مناطق کوهستانی باروستاهای سرسبزوخوش آب وهوا.

• رضا صمدیها، ضیاآباد؛ کهن شهر تاریخ، قزوین: انتشارات اندیشه زرین و نشر هدی، ۱۳۹۰.