14.1K
داراب یکی از شهرهای استان فارس و مرکز شهرستان داراب است. داراب با دیرینگی چندهزارساله در جنوب شرقی استان فارس ایران واقع است. فاصله شهر داراب تا شیراز...
داراب یکی از شهرهای استان فارس و مرکز شهرستان داراب است. داراب با دیرینگی چندهزارساله در جنوب شرقی استان فارس ایران واقع است. فاصله شهر داراب تا شیراز ۲۴۵ کیلومتر میباشد. شهرستانهای نیریز، فسا، استهبان، جهرم، زرین دشت، لارستان همسایه است؛ و از سمتی دیگر با سیرجان استان کرمان واستان هرمزگان هممرز است. سوغات شهرستان داراب معمولاً مرکبات این شهر است و از بین همهٔ مرکبات میوه پرتقال داراب در کل استان فارس و حتی ایران نمونه و مثال زدنی است.دارابی یکی از میوههای خوشمزه و مخصوص این شهر است.
این منطقه یکی از قدیمیترین مناطق ایران و جهان بهشمار میرود.
بر پایه پژوهشهای باستانشناسی قدمت این منطقه که در گذشته دارابگرد نامیده میشده به هزارهٔ پنجم قبل از میلاد (عصرسفال نخودی و مقارن با تمدن سیلک ۲ کاشان) میرسد. تپه هاوتلهای باستانی مناطق مادوان و خسویه ازجمله آثار زیستگاههای انسانی در دوران ماقبل تاریخ درناحیه دارابگرد میباشند. بنای شهرکهن دارابگرد که آثارآن در ۷ کیلومتری جنوب شهر کنونی داراب قراردارد، بر اساس شواهد موجود به اوایل دوران هخامنشیان میرسد.
برمبنای روایات تاریخی ونوشته مورخین و نویسندگان متقدم مانند طبری، حمزه اصفهانی، یعقوبی، ثعالبی، بلعمی، ابن اثیر و… شهردارابگرد توسط دارای بزرگ که در ادبیات پهلوی و اسلامی از وی به نام داریوش بزرگ یادشده ایجاد میشود و فردوسی شاعر نامور ایران در این باره میگوید:
شهر قدیم دارابگرد دردوران هخامنشیان منطقهای آبادان و پررونق بودهاست. ظاهراً این منطقه تحت حکومت آریامنه قرار داشتهاست. در دوران سلوکیان و اشکانیان ولایت دارابگرد دارای حکومت نیمه مستقلی بوده که پادشاهان آن از حاکم پارس اطاعت میکردهاند. نام آخرین امیر دارابگرد در عصر اشکانیان پیری یا تیری بودهاست و اردشیر بابکان سرسلسله ساسانیان در نزد وی پرورش مییابد.
آخرین امیر دارابگرد درعصر اشکانیان پیری نام داشته و پس از وی اردشیر بابکان براین شهر تسلط مییابد و سپس با کنترل سراسر ایران امپراتوری ساسانی را تأسیس مینماید. از این جهت دارابگرد نخستین مقر حکومتی ساسانیان بودهاست. دارابگرد در عصر ساسانیان اهمیت فراوانی داشتهاست و بیشنهٔ آثار تاریخی این شهرستان متعلق به این دوره میباشد. ضرابخانه بزرگی نیز در دارابگرد دایر بوده که در دوران اسلامی فعال بودهاست.
این منطقه در سال ۲۳ هجری توسط سپاهیان مسلمان فتح میشود و حکومت آن در اختیار سرداران عرب و سپس در کنترل خاندان شبانکاره قرار میگیرد. پس از ورود اسلام این شهر تا قرن پنجم هجری قمری، همواره آبادان بودهاست.
در سدهٔ پنجم هجری و به دلیل تهاجم گسترده سلجوقیان دچارآسیب و ویرانی میشود و اهالی به ناحیه جدیدی در شرق شهر فعلی به نام تنگ رمبه کوچ مینمایند و پس از حمله مجدد سلاجقه به ناحیه جدید و تصرف قلعه مستحکم رمبه که با دسیسه سلاجقه صورت گرفت، اهالی به ناچار به محل فعلی داراب عزیمت میکنند.
شهر فعلی نیز در دوران ایلخانان مغول و تیموریان مورد حمله قرار میگیرد و خسارات زیادی میبیند.
اما در عصر صفویه با توجه حکام وقت و قرارگرفتن اراضی این شهر تحت عنوان «اراضی خاصه» رو به آبادانی میگذارد و به نوشته منابع تاریخی این دوره یکی از پنج وزیرنشین فارس محسوب میشدهاست. این شهر تا دوران زندیه از ولایات مهم فارس بودهاست.
درعصر قاجار شهر داراب به دلیل دارا بودن اراضی وسیع و حاصلخیز مورد توجه حکام ایالتی قرارمی گیرد با استقرار ایلات ترک و عرب در اطراف این شهر به صحنه منازعات و درگیریهای حکومت و ایلات تبدیل میشود و از این رهگذر دچار صدمات جدی میگردد و از توسعه و پیشرفت بازمیماند.
بشتر مناطق شهرستان داراب از نظر آب وهوایی سردسیری است که بارش در آن بیشتر به صورت باران است و در طول سال از ۳۵۰ میلیمتر تجاوز نمیکند. در قسمتی از داراب که به کوهستان مشهور میباشد آب و هوا حدوداً سرد و کوهستانی میباشد و در زمستان در بیشتر مناطق کوهستان برف میبارد. شغل بیشتر مردم درروستاها کشاورزی است. مرکبات آن شهره شهرهای دیگر و حتی کشورهای حوزه خلیج فارس میباشد. البته محصولات باغی دیگر داراب نیز شهرت دارند مانند انار تنگ طه، خصوصاً انار شیرین شهوار که از شهرت بالایی برخوردار بوده و بیشتر به کشورها دیگر صادر میگردد. گل محمدی منطقه کوهستان یا سرکوه، از جمله روستاهای نوایگان و لایزنگان نیز از کیفیت بسیار بالایی برخوردار است، و در سطح کشور هم از نظر میزان تولید وهم کیفیت محصول، به دلیل کشت دیم و ارگانیک بودن، بینظیر است.
در این شهرستان بنای تاریخی دارابگرد مربوط به دوره هخامنشیان واقع است که هر ساله شمار زیادی از آن بازدید میکنند. دارابگرد بنای شهر قدیم داراب بودهاست که به صورت دایرهای بزرگ بودهاست و اکنون دیگر از آن بناها اثری نیست جز تلی از خاک و خندقی که به دور شهر کشیده بودند تا در مواقعی که شهر مورد حمله قرار میگرفت آن را پرآب نمایند تا دشمن نتواند از خندق و دیوار شهر که بعد از خندق قرار داشت و اکنون به صورت خاکریزی باقیمانده عبور نماید. همچنین بقعه دحیه کلبی از اصحاب پیامبر اسلام و امامزاده پیرمراد در این شهرستان قرار دارد. از مناطق زیبای طبیعی میتوان به منطقه رودبال مختلف سال بهویژه در فروردین ماه پذیرای جمع کثیری از مردم میباشد.
رودخانه رودبال یکی از رودخانههای استان فارس است و در شهرستان داراب واقع شدهاست. این رودخانه از کنار منطقه رودبال داراب عبور میکند و شهرهای ایج و داراب و استهبان از شهرهای مهم نزدیک به این رودخانه است و از سال ۱۳۸۲ سد رودبال داراب بر روی این رودخانه ساخته شدهاست است.
در موقعیت جغرافیایی E5417 N۲۸۵۳ در استان فارس واقع است. تنگه رغز در ۳۰ کیلومتری شهرستان داراب و در جنوب استان فارس قرار دارد. این تنگه که از دو طرف با دیوارههایی بلند محصور شدهاست. به دلیل وجود چشمههای فراوان در این دره ۶۴ آبشار جاری شده که از این تعداد ۱۲ آبشار نیازمند فرود با طناب است. ارتفاع فرودها حداقل ۶ تاحداکثر ۶۵ متر و مابقی آبشارها با پرش در آب قابل گذر است. حوضچههای زیر آبشارها حداقل ۶ و حداکثر ۲۰ متر عمق دارند.
دره رغز به طول تقریبی ۴ کیلومتر در امتداد شمال به جنوب از سرچشمه رغز تا دره جنوب ۶۰ آبشار و حوضچه طبیعی را در خود جای داده است که تنها ۱۴ آبشار و آبگیر دره جنوبی مورد توجه عموم مردم و کوهنوردان بودهاست و با رسیدن به آخرین آبشار دره جنوبی به ارتفاع ۳۵ متر دره جنوبی به بنبست میرسد. منطقه سرچشمه رغز نیز که از مسیر دیگری پیمایش میگردد، جنگلی زیباست که محل آغاز آب رغز است رسیدن به این منطقه نیز با ۳ ساعت کوهپیمایی امکانپذیر است. آب رغز که از این منطقه آغاز میگردد با ایجاد حوضچهها و آبشارهای طبیعی تا دره جنوبی امتداد و نهایتاً در آبگیرهای انتهایی به زمین بازمیگردد. از منطقه سرچشمه نیز بدون وسایل فنی امکان بازدید از چندین حوضچه و آبشار مسیر است و نهایتاً با رسیدن به آبشار بلندی به طول ۲۳ متر کوهپیمایان متوقف میشوند در حد واسط منطقه سرچشمه و دره جنوبی رغز دهها آبشار و آبگیرهای زیبا و طبیعت بکر تنها با استفاده از وسایل فنی امکان پیمایش مییابد.
آبشارهای این تنگه عبارتند از: آبشار نگین به ارتفاع ۱۶ متر، عمق آب ۸ متر و طول حوضچه ۴۱ متر، آبشار بوم رنگ به ارتفاع ۷ متر، عمق آب ۸ متر و طول حوضچه ۳۱ متر، آبشار مسعود به ارتفاع ۸ متر، عمق آب ۱۲ متر و طول حوضچه ۱۵ متر، آبشار گلاب حوضچه به ارتفاع ۱۱ متر، عمق آب ۷ متر و طول حوضچه ۱۲ متر، آبشار فتح به ارتفاع ۸ متر، عمق آب ۱/۵ متر و طول حوضچه ۶ متر، آبشار حکمت به ارتفاع ۱۱ متر، عمق آب ۱۵ متر و طول حوضچه ۳۲ متر، آبشار کبوتر به ارتفاع ۲۵ متر، عمق آب ۲۰ متر و طول حوضچه ۶ متر، آبشار جام به ارتفاع ۹ متر، عمق آب ۶ متر و طول حوضچه ۳۶ متر، آبشار دماغه (فراز) به ارتفاع ۱۲ متر، عمق آب ۲ متر و طول حوضچه ۴ متر، آبشار آذرخش به ارتفاع ۶۵ متر، عمق آب ۶ متر و طول حوضچه ۱۱ متر، آبشار یادگار به ارتفاع ۴ متر، عمق آب ۸ متر و طول حوضچه ۱۱ متر، آبشار وداع به ارتفاع۳۸ متر، عمق آب ۱۰ متر و طول حوضچه ۷ متر
دره رغز یکی از درههای فنی است و برای پیمایش دره میبایست تجهیزات فنی داشته باشید. همچنین برای پیمایش دره لازم است یک لیدر کاربلد یا یک راهنمای محلی بهمراه داشته باشید. پیمایش دره رغز تقریباً یک روز طول میکشد. بهترین موقع از سال برای پیمایش دره رغز از اول فروردین تا اواخر مهرماه میباشد.
مردم علاوه بر کشت محصولاتی مانند گندم، جو، بنشن و پنبه، به باغداری نیز اشتغال دارند. فراوردههای باغی آن نیز پرتقال، لیمو، نارنگی، گل محمدی لایزنگان. انجیر، انگور، انار و خرماست. فرشبافی، با طرح کاشان، نیز در داراب رواج دارد. بافت فرش بیشتر در روستاهای نوایگان و تنگ طه انجام میگیرد و اعضای شرکت فرش نیز بیشتر از این روستاها میباشند. از نظر صنعت متأسفانه این شهرستان چندان پیشرفتی نداشتهاست و در این شهرستان دو کارخانه مهم یکی کارخانه سیمان و دیگر تولید لوله پلی اتیلن وجود دارد.
دسترسی به اینترنت در داراب از روشهای مختلفی از جمله ADSL ، Wireless ، WiMAX ، Dial-up و اینترنت تلفن همراه (3G و 4G) امکانپذیر است
جَنَّتشهر، شهری در بخش جنت شهرستان داراب در استان فارس است. این شهر در دهستان قریهالخیر، از نواحی قدیمی فارس، در هجده کیلومتری جنوبشرقی شهر داراب، در ارتفاع ۱۵۰، ۱ متری و در کوهپایه قرار دارد. کوههای مروارید در یک کیلومتری شمال، ته سرن در یک کیلومتری جنوب (هر دو از رشتهکوه زاگرس جنوبی)، دره خرچنگ در دو کیلومتری و غار آب در شش کیلومتری شمال آن واقعاند. چند مزرعه موقت به آن وابستهاست، از جمله ابراهیمآباد در سه کیلومتری شمالغربی و اسلامآباد در دو کیلومتری جنوبشرقی آن. آب مصرفی شهر از چشمه و چاه تأمین میشود. فاصله جنّتشهر با شیراز از شمالغربی حدود ۲۷۸ کیلومتر است. این شهر در مسیر شهرهای داراب ـ حاجیآباد (مرکز شهرستان حاجیآباد در شمال استان هرمزگان) قرار دارد و با آبادی ده خیر سفلا، در فاصله حدود چهار کیلومتری مغرب، نیز در ارتباط است.
جنّتشهر پیش از ۱۳۷۲ ش، دهخیر نام داشت و در ۳ اسفند ۱۳۷۲، به موجب مصوبه هیئت وزیران آبادی دهخیر به شهر بدل شد و جنّتشهر نام گرفت. در سرشماری عمومی ۱۳۷۵ ش، جمعیت آن ۸۱۲، ۹ تن ذکر شدهاست. بیشتر اهالی آن شیعه دوازده امامیاند و به فارسی سخن میگویند. همچنین عدهای از اهل تسنن، که به بلوچی گفتگو میکنند، در آنجا بهسر میبرند.
ناحیهای که جنّتشهر در آن واقع شده، کمابیش منطبق بر کوره دارابگرد است. در سده چهارم، در ذکر مسافت شیراز ـ جزومِ کرمان از رَمّ مهدی، میان دارابگرد و رستاقالرستاق، در فاصله پنج فرسخی از هریک، نام برده که تقریباً مطابق با جنّتشهر کنونی است. به نوشته شوارتس، محقق معاصر آلمانی، با توجه به جزء اول رمّ مهدی، به نظر میرسد که آبادی کردنشین بودهاست. ویرانههای شهر جنّت قدیمی نزدیک جنّتشهراست که هماکنون آنجا روستایی وجود دارد به نام کوه سفید که اهالی آن از قشقائیانی هستند که از حدود صد سال پیش در آنجا یکجانشین شدهاند و به زبان ترکی قشقایی صحبت میکنند. در قرن ششم قلعهای به نام رُنْبه در نزدیکی تنگی به همین نام را معرفی کردهاست، مکان قلعه مزبور مطابق با اطراف جنّتشهر است.
این قلعه دست کم تا سده نهم از قلاع مهم فارس شمرده میشد. به گفته ابنبلخی، حاکم دارابگرد کسی بود که این قلعه را در اختیار بگیرد. حافظ ابرو (متوفی ۸۳۳) نیز از تنگ رنبه در کوره دارابجرد/ دارابگرد نام بردهاست در سده سیزدهم، خورموجی (ص ۴۸۹–۴۹۰) از ده خیر یاد کرده و در اواخر سده سیزدهم، قلعه رنبه را در چهار فرسخی و ده خیر را در سه فرسخی مشرق شهر داراب، در بلوکی به همین نام، ضبط کردهاست. در ۱۳۲۳ ش، این آبادی مرکز دهستان قریهالخیر بود و ۹۱۷، ۲ تن جمعیت داشت. در حدود ۱۳۳۰ ش نیز قصبه دهخیر علیا همین دهستان بود، ساکنان آن کشاورز بودند و از صنایعدستی، قالیبافی در آنجا رواج داشت. امروزه طوایفی از ایل خمسه * در پیرامون این شهرِ رو به رشد، ییلاق و قشلاق میکنند.
شهرستان داراب دارای مراکز متعدد دانشگاهی میباشد که از آن جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
پنج شنبه, 03 اسفند 1402
تو اون سالا بیابونی بود تو خاکه های داراب بیابونی بی ابو علف تمام چشمه های جوشان اب تلف شد